|
ظهر سوزان
محمد علي دهقاني
|
|
روزي که پدرمرده بود هم اين اداها را در مي آورد،انگار اوبايد بجاي همه عزاداري مي کرد. هميشه همين طور بود. خيال مي کرد که بايد به جاي همه فکر کند ، تصميم بگيرد و حتي حال کند،فقط کار بود که ديگران بايد به جاي او انجام مي دادند:«خوب من برادر بزرگتر هستم ديگه.»اما به هر حال من که نفهميدم حالا دارد براي چه کسي عزاداري مي کند.
خانه حسابي شلوغ بود، توي اين همه شلوغي ، خيلي راحت وبدون اين که کسي متوجه من بشود! ازدرحياط زدم بيرون .
درآن بعدازظهرگرم، زبري سيماني ديوارها برآمده تر ازهميشه به نظرمي آمد طوري که شهوت آدم را تحريک مي کرد و زمان مثل قيرداغ کش آمده بود ، درواقع همه چيزخيلي عجيب جلوه مي نمود، حتي گربه هوس باز، يعني تنها موجود زنده کوچه که جراتداشت باآن چشمهاي خوشگلش من راازسر تا پا ديد بزند، آن روز روي آشغالها لم داده بود وبه من هيچ توجهي نداشت. ديگران همه از برادر بزرگترحساب مي بردند ، تهديد کرده بود:اگرکسي به من نگاه کند، اول سرمن را گوش تا گوش مي برد بعد هم سرطرف را روي سينه اش مي گذارد.خوب همه هم از او با آن سبيل هاي پر پشت و به قول خودش مردانه و بر و بازوش مي ترسيدند .
هرچند من بچه هاي محل خودمان را بيشتر دوست داشتم ولي باز خدا را شکرکه شهر خيلي بزرگ بود، ديگر حالم از او به هم مي خورد . اصلا هنوز دو هفته نبود که خودش را با يکي از دوستان قديمي من توي يک خانه خلوت گرفته بودند... .
ديگر از محله خارج شده بودم ، توقع داشتم اولين ماشيني که صداي بلند ترانه اش گوش خدا را هم کر مي کند، جلوي پايم ترمز کند اما حتي سومي وچهارمي هم نايستاد. عابران پياده هم که هر چه بيشتر ناز وعشوه مي آمدم کمتر به من توجه مي کردند . درسته که من آرايش نکرده بودم اما آن قدر آب ورنگ داشتم که بتوانم بدون آرايش هم نظر همه را به سمت خودم جلب کنم . حسابي هيجاني وکلافه شدم ، از وقتي که بر گشته بودم خودم را در آيينه نديده بودم. توي اولين کوچه يچيدم وآيينه دستي رااز کيفم بيرون کشيدم ، هيچ کس در ايينه نبود ...
|
|
|
